De STEM van……… Ans Vermeulen (sopraan)
Ik kom niet uit een muzikaal gezin. Wel herinner ik mij dat mijn moeder de hele dag zong.
Mijn moeder sprak geen Engels, dus “sipping soda” werd “zeep en soda” en “on the good ship” werd “ondergoed slip”. Ik zong dat overigens vol overgave mee.
Mijn vader zong nooit zo maar. Hij had een prachtige tenor, maar die liet hij alleen klinken als hij vond dat het gepast was. Met Kerstmis bijvoorbeeld. Dan ging hij voor de kerstboom zitten, trok mij op zijn schoot en dan zong hij met mij kerstliedjes. Tot mijn verbazing bestaan die zo’n driekwart eeuw later nog altijd:
De herdertjes lagen bij nachten; Er is een kindeke geboren op aard; en natuurlijk Stille nacht, Heilige nacht. Bij het kerkkoor zingen wij ze nog steeds.
In mijn vroege jeugd woonde ik in Hilversum, destijds wel de radiostad genoemd. Mijn buurmeisjes zongen in een radiokinderkoor. Daar moest ik dan ook maar heen. Nou, ik vond er niks aan. Ging liever touwtjespringen in de buitenlucht.
Later ben ik naar Amsterdam verhuisd. Twee schoolvriendinnen van mij gingen werken bij de PTT en zongen in een Postaal Gemengd Koor onder leiding van Nico van der Linden senior. Ze zochten ook buitenleden en ik liet me overhalen. Dat was leuk, we traden op tijdens personeelsfeesten, in bejaardenhuizen en revalidatieoorden. Maar op gegeven moment draaide de PTT de sponsorkraan dicht. De dirigent bood mij nog een plek aan in een van zijn andere koren, maar ik had inmiddels ontdekt dat dansen ook heel leuk was. Daar ging ik dus meer tijd aan besteden.
Pas toen ik 22 jaar geleden hier in Broekhuizen kwam wonen, ben ik weer in een koor gaan zingen. Eerst in het kerkkoor.
Op gegeven moment werd in Horst een zang dag georganiseerd, met als motto “Horst aan de Maas zingt”. Daar deed ik aan mee. De dag begon met het voorstellen van alle koren. Na elke naam veel gejuich en armen in de lucht. Bij “kerkkoor Broekhuizen” ging mijn bescheiden armpje omhoog en dat zorgde voor enige hilariteit.
Bij de uitvoering ‘s avonds waren leden van Con Brio aanwezig. Gon Gielen zag mij daar zingen en drong er op aan dat ik lid zou worden van Con Brio. Deed ik niet op dat moment. Waarom weet ik niet.
Totdat Con Brio tijdens een dirigentenwissel een aantal weken les kreeg van beroepssopraan Doris van de Meerendonck. Ik vroeg of ik die mocht meemaken. Dat mocht en daarna ben ik gewoon gebleven. Heb me er helemaal in gestort hoor. Ben zelfs acht jaar bestuurslid geweest, waarvan vijf jaar als voorzitter. Een van mijn eerste “wapenfeiten” als voorzitter was het afschaffen van de rode kostuums die de dames altijd bij uitvoeringen moesten dragen. Daar waren ze mij wel dankbaar voor want die pakken waren zwaar en warm. Stiekem vind ik het toch nog altijd een beetje jammer, want het was best een mooi gezicht al die rode vrouwen!
De repetitieavonden op donderdag zijn voor mij een uitje. Wat een gezellig koor toch, dat Con Brio. Altijd een goede stemming, nooit gedoe, en de beste dirigent die we ons wensen kunnen.
Voor wie wil is er nog een “borreluurtje” in het aanpalende café.
Ik vind het ook wel leuk dat, waar veel koren worden opgeheven, Con Brio juist de laatste tijd een geweldige aanwas heeft gekregen. Zo houden we het nog wel een poosje vol!
Jammer dat corona tijdelijk roet in het eten heeft gegooid. En volgens de laatste berichten zijn koren een enorm besmettingsrisico. Onze leuke hobby blijkt gevaarlijk te zijn!
Tóch is, voor zover mij bekend, van het koor niemand ziek geworden. Laat dat alsjeblieft zo blijven, dan mogen we misschien weer in september!
Ik kan niet wachten, en met mij nog zo’n veertig anderen.
Ans Vermeulen.