Het leek eerst nog allemaal een “Ver van mijn bed-show”.
Toen begin van het jaar de eerste meldingen de wereld over gingen dat er in de Chinese provincie WUHAN een nieuw type virus was opgedoken, maakte niemand zich daar druk over.
Wij bleven hier in Europa, Nederland, Limburg, Broekhuizen-/vorst onze dagelijkse dingetjes doen.
We gingen onder andere werken, sporten, shoppen, stappen met vrienden, en beoefenden onze hobby’s zoals voetbal, wielrennen, volleybal, zingen, dansen en sjoelen.
Ook gingen we vaker met groepjes, zoals ons gezin, onze familie, onze vriendengroep en onze vereniging op stap en hadden gezellige en drukke meetings.
Maar langzamerhand werd dat kleine virusje groter en groter.
Door de vele en veelvuldige persoonlijke contacten welke mensen hadden over de gehele wereld,
kon dit dingetje uitgroeien tot een wereldomvattende “Pandemie”. Onze leefomgeving werd er steeds verder door beperkt.
Mensen konden vanaf enig moment niet meer naar het buitenland of zelfs niet meer terug naar Nederland. Vliegtuigen bleven aan de grond, cruiseschepen mochten niet meer aanmeren, steden werden volledig afgesloten van de buitenwereld. Grenzen gingen op slot. Er werden een aantal nieuwe sleutelwoorden gebezigd, zoals “Lockdown” en “1,5 meter-economie”.
De mensen werden bang en gingen op grote schaal spullen hamsteren. Kantoren werden gesloten, men ging vanaf thuis werken. De horeca werd gesloten met uitzondering van de afhaalservices, enzovoorts. Nog nooit is iets zo erg en wereldomvattend van invloed geweest op onze samenleving,
als deze pandemie, met uitzondering van de beide laatste wereldoorlogen.
De zorgsector werd volledig overbelast door de vele patiënten die moesten worden opgenomen in de ziekenhuizen en op de IC’s.
We zitten nu ongeveer zo’n 5 weken in deze situatie en onze vereniging bestaat voor meer als 90%
uit leden die tot de zogeheten risicogroep behoren. Daarom werden als eerste uit voorzorg en ter bescherming van eenieders gezondheid de repetitieavonden tot nader bericht opgeschort. Deze avonden waren een uitje voor eenieder van ons. Door het samen zingen en uitvoeren van diverse stukken, alsmede door de zogeheten 3e helft in het café van de buurman hadden we allen veel voldoening. We missen héél erg het onderlinge contact tussen de leden en ook het plezier van samen weer een nieuw stuk ten gehore te kunnen brengen.
Laten we hopen, dat de situatie weer spoedig als vanouds gaat worden of althans zoveel mogelijk.
Dat we op korte termijn weer met onze muzikale vrienden aan de tafel kunnen zitten en de stukken samen met onze dirigent kunnen instuderen.
Dat is tenminste 10X beter dan op afstand met een computer een liedje meezingen, in de hoop dat het goed gaat.
In de tussentijd is er voor diegenen die het niet snel genoeg kan gaan de mogelijkheid om gehoor te geven aan een initiatief om samen te zingen via “CHORUS ON LINE” door middel van ingezonden en ingezongen stukken, welke gezamenlijk tot 1 koorstuk zullen worden gesmeed.